
Weer een leuke update uit Floors Moestuin XL! We zijn nog steeds lekker bezig met de binnenkant van het tuinhuis. Dit wordt echt een fijne plek waar ik een kopje koffie kan drinken, kan werken, mijn cursisten kan ontvangen en natuurlijk kan schuilen als het regent. En dat laatste doe ik deze week vaak, want het regent veel. Maar ondertussen knutsel ik gewoon lekker verder, gezellig met de kachel aan.
Er zijn weer grote stappen gezet! We hebben bijvoorbeeld licht én warm water. Ik ben er zó blij mee!
Vorderingen met de pantry
In mijn laatste update vertelde ik hoe ik zelf de frontjes van de pantry maakte, en of dat goed ging! Ik vond het ook nog eens superleuk om te doen, dus dit is zeker niet de laatste keer dat ik zoiets aanpak. Nadat ik alle frontjes had opgehangen en de lades op maat had gemaakt, was het tijd om de gaten voor te boren voor de handgreepjes op de draaideurtjes en lades. Dit wilde ik bewust doen vóór het schilderen, om beschadigingen achteraf te voorkomen.
Ik heb de fronten eerst in de grondverf gezet voordat ik ze hun uiteindelijke kleur gaf. Voor de grondverf heb ik een grijze variant gekozen, omdat een donkerdere bovenlaag hierdoor sneller dekt. En dat klopte ook! Dus een tip: als je iets donker gaat verven, kies dan een donkere grondverf.
Voor de frontjes heb ik gekozen voor een groene kleur, genaamd Tijm van de Karwei. Dit is een standaardkleur die ik toevallig nog had staan. Onze bijkeuken (ook wel “de slaapkamer van Flip” genoemd) is namelijk ook volledig in deze kleur geschilderd. Omdat Flip de wanden daar vaak vies maakt, zijn die voorzien van lak in plaats van latex. Ideaal, want ik kon deze lak perfect gebruiken voor de frontjes, en het ruimt meteen lekker op.
Daarna heb ik alle frontjes opgehangen, en wat is het gaaf geworden zeg! Ik ben nu al zó blij met het resultaat.




Daarna was het tijd om het werkblad te monteren. Ik heb hiervoor gewone, standaard steigerplanken gebruikt. Deze heb ik mooi opgeschuurd, en daarna hebben we de uitsparing voor de wasbak eruit gezaagd. Uiteraard hebben we er eerst voor gezorgd dat alle planken aan de onderkant stevig vastzaten, zodat ze – ook met de uitsparing – netjes op hun plek blijven. Het was opnieuw passen en meten, omdat niets standaard is; alles is maatwerk. Maar dat maakt het juist zo leuk! Een echte uitdaging, en daar hou ik wel van.
Het blad heb ik vervolgens donkerbruin gebeitst met dezelfde kleur die ik ook voor de vloer heb gebruikt. Dit is een iets lichtere tint dan die van de balken. De beits die ik gebruikte is Dimma Vibsy Brunn van Moose Färg.
Toen was het tijd om de wasbak, kraan en de plintboiler te plaatsen. De imker van de tuin, Harry, is van beroep loodgieter, en hij heeft ons geholpen met al het leidingwerk, ook in de pantry. Superfijn! Dankjewel Harry – alles werkt, en daar ben ik zo blij mee.
In augustus hebben we ook alle elektrakabels getrokken, en inmiddels is alles aangesloten en volledig veilig in gebruik. We kunnen nu een koelkastje, verwarming en waterkoker tegelijk aanzetten zonder dat de stoppen eruit vliegen. Dat is wel zo handig!
Misschien lijken dit kleine dingen als je het zo leest, maar je moet je voorstellen dat hier best wat geregel aan voorafgaat. Zorgen dat je alles in huis hebt, je inlezen in hoe je het maakt, uitzoeken wat je het beste kunt gebruiken, en ga zo nog maar door. Het is veel zelfstudie – heel leuk, maar het kost ook tijd.





Tussendoor was het op sommige dagen ook zó mooi op de tuin. Vooral die dagen met dikke mist, wat zulke prachtige plaatjes oplevert. Het voelt dan echt alsof je alleen op de wereld bent, omdat alles om je heen gewoon verdwijnt in de mist. Op zulke momenten besef ik ook weer hoe groot de tuin eigenlijk is. Ja, 2000 m² is flink, maar ik zie het nog steeds helemaal zitten! Ik ga er elke keer weer vol energie naartoe.
Het gevoel dat je bezig bent met iets dat echt betekenis heeft, voelt zó goed. Een plek creëren waar Bas en ik volledig van kunnen eten, en dat vervolgens ook kunnen delen met anderen om te inspireren, is geweldig. Het geeft zoveel voldoening. Dus ja, het is spannend, maar het is ook ontzettend leuk om dit te doen. Ik bof echt met deze kans!
Oké, en we gaan weer even terug naar binnen, naar het tuinhuis. Vorige week haalden we via Marktplaats tien stoelen en een grote, oude tafel op (met een schattig laatje onderin). Het past allemaal zo goed! De stoelen moet ik nog wat opknappen, zoals schuren en de zittingen beitsen. Het frame ga ik waarschijnlijk zwart maken, zodat ze er weer helemaal als nieuw uitzien. Ik vind het zo leuk om nieuw leven te blazen in dit soort vondsten. Er is al zoveel op de wereld, waarom dan altijd maar nieuw kopen? Bovendien hou ik zo ook meer budget over om straks planten aan te schaffen, en daar word ik écht blij van.
Daarna was het tijd om te beginnen aan de achterwand bij het keukentje. Hier wil ik graag tegeltjes op maken (die we nog over hadden van het tegelen achter onze houtkachel thuis) en twee planken ophangen. Die planken kreeg ik van mijn vader; hij had ze nog liggen. Op de planken wil ik boeken en kopjes zetten, en onderaan kunnen kruiden drogen die ik uit de tuin kan plukken voor thee.
Omdat ik ook drie stopcontacten en een lichtschakelaar in die wand kwijt moest, hebben we een voorzetwand gemaakt van resthout. Zo is alles mooi weggewerkt en hebben we een stevige basis om mee verder te gaan. Het volgende klusje wordt dus tegelen. Maar ik ben erachter gekomen dat ik nét te weinig tegeltjes heb. Er ontbreekt er nog voor een gat van dertien tegeltjes. Nu moet ik dus een creatieve oplossing bedenken om dat op te lossen. Wordt vervolgd!




Bestrating
Als laatste hebben we ook een stuk bestrating bijna helemaal afgemaakt. Voor het tuinhuis lag nog steeds een grote zandbak. Eerder had ik hier al zand naartoe gereden om te kunnen starten met de bestrating die we nog hadden liggen. Maar er kwamen tussendoor wat andere klusjes voorbij. Op een mooie zonnige dag besloot Bas: ja, dit pak ik nu op!
We hadden het idee om wat rondingen in het ontwerp terug te brengen, en we moesten ook rekening houden met de hoeveelheid stenen die we nog hadden liggen. Dat waren er niet heel veel meer, dus het bleef spannend. Maar uiteindelijk hebben we het goed opgelost.
Als eerste hebben we de buitenranden uitgezet. Daarna maakten we twee rondingen, waarbij we de binnenkant leeglieten, en vervolgens zijn we begonnen met rechte lijnen. Alle uiteinden heeft Bas netjes met de slijpschijf afgeslepen, en het resultaat ziet er nu ontzettend strak uit.
De lege stukken in de rondingen hebben we uiteindelijk opgevuld met de grote keien die we afgelopen zomer bij hetzelfde adresje hebben opgehaald (waar ook de steentjes vandaan komen). Dit scheelde een hoop steentjes, en het ziet er meteen heel gezellig uit. Vind je niet?
We hebben nog een pad te maken aan de zijkant van het tuinhuis dat leidt naar het buitenwaterpunt, maar dat komt later wel. De stenen zijn zwaar, en het is een tijdrovende klus, dus we doen het lekker stukje bij beetje. (Zoals mijn vader altijd zou zeggen: alle tijd, de stenen lopen niet weg!)



